Υπάρχει κάτι απίστευτα περίεργο για το Pop-Tarts. Είναι συσκευασμένα σαν διαστημικό φαγητό, είναι περισσότερο επιδόρπιο από το πρωινό (και, θα έλεγα, περισσότερο χημικό από ολόκληρο το συστατικό) και όμως, είναι έτσι. φρικιαστικό. Καλός.
Το S’mores είναι η καλύτερη γεύση. Μην αφήσετε κανέναν να σας πει διαφορετικά.
Υπάρχει κάτι τόσο αμερικάνικο για τα Pop-Tarts. Όταν ο Kellogg, ο δημιουργός της αγαπημένης ζαχαροπλαστικής, κυκλοφόρησε το Pop-Tarts στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1990, οι πωλήσεις ποτέ δεν εξερράγησαν στο επίπεδο που είχε φτάσει η Αμερική. Γιατί μας ερωτευόταν τόσο πολύ;
τι δεν πρέπει να κάνετε πριν πάρετε ένα τατουάζ
Ας επιστρέψουμε στο 1963. Ο Kellogg γνώρισε τεράστια επιτυχία στην αγορά δημητριακών: Οι Frops Loops κοσμούσαν τα ράφια ως μια φωτεινή, πολύχρωμη προσθήκη στο πρωινό, μαζί με το Mini-Wheats και το Apple Jacks. Τα δημητριακά είχαν (και εξακολουθούν να έχουν) τα πλεονεκτήματά τους: μπορεί να μείνει στα ράφια χωρίς να χαλάσει για μήνες στο τέλος. Ο Post, ο κύριος ανταγωνιστής του Kellogg, δεν είχε χτυπήσει τον ίδιο χρυσό δημητριακών (τους γνωρίζουμε σήμερα για τα Fruity Pebbles). Όμως, είχαν κάτι που θα τους έκανε βασιλιάδες πρωινού πάνω από το Kellogg: βρήκαν έναν τρόπο να διατηρήσουν τα φρούτα φρέσκα χωρίς ψυγείο .
Το Post επρόκειτο να φέρει επανάσταση στον τρόπο που οι οικογένειες είχαν πρωινό. Οι μαμάδες θα μπορούσαν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο με φορητά αρτοσκευάσματα γεμάτα φρούτα. Μετάφραση: ένα γρήγορο και υγιεινό πρωινό για τα παιδιά. Σκεφτείτε όλη την ώρα που θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν, πόσο πιο αποτελεσματική θα μπορούσε να είναι η μονάδα οικογένειας!
Αλλά ο Post μίλησε πολύ σύντομα. Ανακοίνω την εφεύρεσή τους πριν το προϊόν τους χτυπήσει στα ράφια . Αυτό που ήταν αρχικά μια σίγουρη νίκη για την Post πλέον μετατράπηκε σε επιχειρηματική ευκαιρία για τους ανταγωνιστές της.
Έτσι, γεννήθηκε το Kellogg Pop-Tart. Με χαρακτήρες όπως Bugs Bunny, Yogi Bear και Woody Woodpecker που κοσμούν τα κουτιά δημητριακών, ο Kellogg είχε ένα «in» με παιδιά. Και είχαν τη σέσουλα για κάτι μεγάλο. Σε έξι μήνες, ο Kellogg παρουσίασε μια νέα ζαχαροπλαστική που επέμεναν να τεθούν στο διάδρομο ψησίματος, πολύ μακριά από το διάδρομο των δημητριακών . Το ονόμασαν «Pop-Tart», ένα άκρη του κινήματος Pop Art που ξεκίνησε από τον Andy Warhol και τα κουτιά νέον του της Campbell’s Soup.
Οι πρωτότυπες fab Pop-Tarts γεύσεις ήταν μέτριες : φράουλα, βατόμουρο, φραγκοστάφυλο (μια γεύση που αργότερα θα άλλαζε σε μήλο-μούρο, καθώς κανείς δεν θα μπορούσε πραγματικά να περιγράψει τι στο διάολο ήταν μια σταφίδα) και κανέλα καστανής ζάχαρης ήθη). Νομίζω ότι θα υποχωρούσαμε σε αυτά τα πρωτότυπα: δεν ήταν παγωμένα και… καλά… σχετικά υγιή. Υπήρχε ένας επιστημονικός λόγος για να εξηγηθεί αυτή η βλασφημία: το πάγωμα λιώθηκε από τα γλυκά όταν τέθηκαν στο τοστιέρα. Θα χρειαστούν άλλα τρία χρόνια για τον Kellogg να δημιουργήσει ένα παγωμένο Pop-Tart που δεν θα δημιουργούσε κίνδυνο πυρκαγιάς όταν ένα παιδί προσπάθησε να το ζεσταθεί.
(Η σχέση Pop-Tart-toaster θα αποδειχθεί καυτό θέμα τα επόμενα χρόνια. Το 1994, ο Patrick Michaud, καθηγητής στο Texas A&M, θα έδειχνε ότι Οι φρυγανισμένες φράουλες Pop-Tarts αποδείχθηκαν εξαιρετικά επικίνδυνες . Αφήνοντας το φρυγανιέρα πολύ καιρό, θα έφευγαν σε φλόγες ύψους.
Οι ανταγωνιστές του Kellogg προσπάθησαν να ταιριάξουν με το χτύπημα Pop-Tarts, αλλά ποτέ δεν μπορούσαν να φτάσουν εκεί. Χρειάστηκε ο General Mills δεκαοκτώ χρόνια για να εισαγάγει το Toaster Strudel. Αλλά σε αντίθεση με το Pop-Tart, το Toaster Strudel πρέπει να καταψυχθεί πριν το ρίξει στη φρυγανιέρα. (Αν και, για να είμαι δίκαιος, δεν έχω ακούσει για πυρκαγιές από το Toaster Strudels.)
Από το 1967, η Kellogg κυκλοφόρησε 29 διαφορετικές παγωμένες γεύσεις Pop-Tarts. Μερικά, όπως η ζύμη μπισκότων Chocolate Chip, μοιάζουν με ένα φυσικό επιδόρπιο-μετάβαση για να φτιάξει μια ζύμη. Άλλοι, όπως το Salt Water Taffy, δεν το κάνουν.
Και υπάρχουν αρτοποιεία που κάνουν τις δικές τους, σπιτικές εκδόσεις Pop-Tarts. Αλλά δεν είναι τα ίδια. Ενώσπιτικά ποπ-τάρτεςείναι βουτυρώδες και νιφάδες σαν μια κρούστα πίτας, τα αυθεντικά Pop-Tarts επιμένουν να παραμείνουν ήπια και εύθρυπτα σαν μπισκότο κουλουρακιών. Και όμως, τους αγαπάμε ούτως ή άλλως.
