Δεν υπάρχει τίποτα πιο ικανοποιητικό από το να ανοίξεις μια μπανιέρα από γκουάκ από το μανάβικο και να κάνεις ένα τσιπ. Ή καλύτερα ακόμα, να φτιάξεις το δικό σου γκουακαμόλε από το μηδέν και να το τρως όλη την εβδομάδα. Αυτό που δεν είναι ικανοποιητικό, ωστόσο, είναι όταν ανοίγετε το δοχείο σας περιμένοντας να δείτε ένα μπολ με πράσινο γρασίδι, αλλά αντίθετα να δείτε ένα στρώμα καφέ λάσπης στην κορυφή. Αχ, ακαθάριστο. Είναι αλήθεια ότι το καφέ στρώμα στο γκουάκ - που προκαλείται από την οξείδωση όταν ο αέρας έρχεται σε επαφή με το γκουάκ - είναι απολύτως ασφαλές για κατανάλωση και δεν θα έχει τόσο χονδροειδή όσο φαίνεται. Μπορείτε ακόμη και να το ανακατέψετε κατευθείαν στα πράσινα πράγματα και δεν θα παρατηρήσετε καν ότι είναι εκεί. Ωστόσο, η παρουσίαση είναι το παν, σωστά; Γιατί να είναι καφέ όταν θα μπορούσατε να το κρατήσετε πράσινο;
Έχω ερευνήσει μερικές από τις πιο δημοφιλείς μεθόδους για να αποτρέψω το γκουακαμόλη από το καφέ και βρήκα τις τρεις πρώτες μου: πλαστικό περιτύλιγμα, λεμόνι και νερό. Αφού τα δοκιμάσω, τα κατατάξω ξεκινώντας από την τρίτη θέση.
Λεμόνι ή ασβέστη
Φωτογραφία από την Kathryn Stouffer
είναι ρεβίθια ίδια με τα φασόλια garbanzo
Το λεμόνι είναι μια αρκετά παλιά μέθοδος για να αποτρέψετε το πράσινο σας από το να γίνει καφέ τα οξέα στο χυμό λεμονιού βοηθούν στην προστασία του γκουάκ από τον αέρα. Αλλά το κατέταξα τελευταίο γιατί έπρεπε να χρησιμοποιήσω μια αξιοπρεπή βοήθεια χυμού λεμονιού για να διασφαλίσω πραγματικά ότι δεν θα πήγαινε καφέ. Και μετά από μια ή δύο ημέρες προσθήκης επιπλέον χυμού λεμονιού στη γκουακαμόλη μου, η βουτιά έγινε κορεσμένη με τη γεύση των εσπεριδοειδών και ήταν σχεδόν μη βρώσιμη. Αλλά, εάν δεν φοβάστε ένα λεμόνι zing, μη διστάσετε να βουτήξετε το γκουάκ σας με εμφιαλωμένο χυμό λεμονιού ή χρησιμοποιήστε ένα φρέσκο λεμόνι για να πιέσετε τους χυμούς του από πάνω.
Πλαστικό περιτύλιγμα
Φωτογραφία από την Kathryn Stouffer
Αυτό είναι πολύ εύκολο: χρησιμοποιώντας πλαστικό περιτύλιγμα, αλουμινόχαρτο ή άλλο χυτά φράγμα, πιέζετε το φύλλο στο γκουάκ, μέχρι να αγγίξει ολόκληρη την επιφάνεια. Αυτό δημιουργεί ένα μπλοκ μεταξύ του αέρα και του «mole, διατηρώντας τα πράσινα πράγματα φρέσκα. Αλλά κατέλαβε τη δεύτερη θέση λόγω της ταλαιπωρίας και της γενικής ασυνέπειας της μεθόδου.
Νερό
Φωτογραφία από την Kathryn Stouffer
Και ο νικητής είναι: νερό. Απλό και απλό: λείανση της επιφάνειας του γκουακ με ένα κουτάλι (ή τσιπ) και μετά φτωχό πολύ λεπτό στρώμα νερού στην κορυφή. Ανοίξτε το την επόμενη μέρα, φτωχό το νερό κάτω από την αποχέτευση και ανακατέψτε το πάνω στρώμα με το τσιπ σας. Βρήκα ότι αυτή η μέθοδος ήταν η καλύτερη επειδή είναι προσβάσιμη (ο καθένας έχει νερό) και κράτησα το γκουάκ με συνέπεια πράσινο.
