Δεν ήμουν ποτέ οπαδός Ψαλίδι το μιούζικαλ. Ποτέ δεν το παρακολούθησα ως παιδί ή τραγούδησα τα τραγούδια που μεγάλωσαν, δεν ξέρω καν την ιστορία μέχρι να βγει η ταινία. Αλλά χαίρομαι που το έκανε. Πες τι θα κάνεις Ψαλίδι , αλλά οι συγγραφείς του πήραν κάτι σωστό.
Το χτύπημα του Μπρόντγουεϊ είναι γνωστό για τις πιασάρικες μελωδίες και την προοδευτική πολιτική του (ειδικά γύρω από την εικόνα του σώματος), αλλά υπάρχει μια πονηρή πολυπλοκότητα στην προσέγγιση της φυλετικής πολιτικής. Είναι κάτι που αναμένεται, ή τουλάχιστον ελπίζουμε σε μια μουσική που γράφτηκε στον 21ο αιώνα ( Ψαλίδι έκανε το ντεμπούτο του το 2002).
Θυμάσαι εκείνη τη σκηνή όπου το Seaweed προσκαλεί τον Tracy, τον Penny και τον Link για το μαύρο μέρος της πόλης να κάνουν παρέα; Ο σύνδεσμος ρωτά το ισοδύναμο «επιτρέπεται στη μαύρη γειτονιά σας;» και το Seaweed απαντά με 'είναι ωραίο, κράκερ αγόρι!' Και τότε η Πένυ - που σύντομα θα βρεθεί σε μια πολυφυλετική σχέση με τα φύκια - αναφωνεί «να προσκαλούνται μέρη από χρωματιστούς ανθρώπους». το οποίο ο Stacey επιβεβαιώνει με 'αισθάνεται τόσο ισχίο!'
Ξέρω ότι ξέρω, είναι περίεργο.
Δεν έχει σημασία τι χρώμα είσαι, εκτός κι αν είσαι κάποιος που χρησιμοποιεί τη λέξη - σταματήστε να το κάνετε παρεμπιπτόντως - το 'χρωματισμένο' θα ρίξει ένα ρίγος κάτω από τη σπονδυλική στήλη κανενός. Όπως και το «κράκερ αγόρι», φυσικά. Και αυτό είναι καλό. Η γλώσσα είναι στο σόου, επειδή οι συγγραφείς βεβαίωσαν ότι το σκηνικό της Βαλτιμόρης το 1962 ήταν ιστορικά ακριβές. Οι άνθρωποι πρέπει να το θυμούνται αυτό και να νιώθουν άβολα γι 'αυτό, κάτι που πολλοί άνθρωποι θεωρούν δεδομένο.
Τα πιο δύσκολα πράγματα για να μιλήσουμε πρέπει να είσαι αμήχανη συνομιλία. Φυσικά πρέπει! Σε έναν κόσμο όπου η φυλή (μεταξύ άλλων) εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για διαχωρισμό και διαχωρισμό, ειδικά στις ΗΠΑ, πρέπει να μιλήσουμε για αυτό.
Αλλά τι πρέπει να κάνουμε με όλες τις δυσάρεστες ανταλλαγές που έρχονται με αυτό; Λοιπόν, τραγουδήστε. Και αυτό ακριβώς επιτυγχάνει ο ακόλουθος αριθμός χορού. Τραγουδώντας μερικές αδέξιες, φανταστικές μεταφορές τροφίμων, δηλαδή.
«Όσο πιο μαύρο είναι το μούρο, τόσο πιο γλυκό είναι ο χυμός
Θα μπορούσα να πω ότι δεν είναι έτσι, β ut darlin 'ποια είναι η χρησιμότητα.
Όσο πιο σκοτεινή είναι η σοκολάτα, τόσο πιο πλούσια είναι η γεύση
Εκεί βρίσκεται, τρέξτε το μωρό και πείτε το. '
Κούντος στον στιχουργό Σκοτ Γουίτμαν που το έβαλε.
Για όσους από εσάς δεν είστε ακόμα στο άβολα-τέλειο-φαγητό-μεταφορά-αστείο-τρένο, οι μαύροι είναι τα μούρα. Οι μαύροι είναι επίσης η σοκολάτα. Η μεταφορά εκτείνεται σχεδόν σε κάθε ίντσα του φάσματος κοινωνικής αλληλεπίδρασης από μαύρους που τραγουδούν πιο ψυχαγωγικά στην κρεβατοκάμαρα. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα. Το θέμα είναι ότι είναι αστείο, αλλά και ένα οδυνηρά αληθινό συναίσθημα που πολλοί μαύροι Αμερικανοί (και όλες οι μειονότητες) αισθάνονται την ανάγκη να θυμούνται.
Και το ξέρω καθώς γράφω αυτό ότι πολλοί άνθρωποι μισούν αυτές τις γραμμές, ασπρόμαυρες, και για παρόμοιους λόγους όπως γιατί οι άνθρωποι μισούν το ρητό «όταν γίνεσαι μαύρος, δεν θα επιστρέψεις ποτέ». Και γεια, το καταλαβαίνω. Υπάρχει μια παρανομή που έρχεται παράλληλα με την υπερηφάνεια και τη δωρεάν φύση των φράσεων που υποδηλώνουν ότι όχι μόνο οι μαύροι είναι καλοί, είναι καλύτερα από όλους τους άλλους. Επιτρέψτε μου απλώς να πω, αυτό δεν είναι το θέμα.
Ξέρετε ποιος πιστεύει ότι είναι αυτό το σημείο; Οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι το Black Lives Matter σημαίνει ότι οι λευκές ζωές δεν το κάνουν. Και εγώ δεν έχω το χρόνο ή την ενέργεια για να εξηγήσω πώς αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Έχετε ακούσει ποτέ κάποιον να λέει «οτιδήποτε μπορούν να κάνουν οι άνδρες, οι γυναίκες μπορούν να κάνουν καλύτερα»; Τότε το παίρνεις.
Ως αμερικανός biracial, είμαι ευαίσθητος σε συζητήσεις σχετικά με τις φυλετικές σχέσεις στη χώρα μου. Είμαι επίσης πεπεισμένος ότι ακόμη και τα πιο άβολα είναι ζωτικής σημασίας για την οικοδόμηση του τύπου του κόσμου στον οποίο θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Μερικές φορές αυτό σημαίνει ότι κάνω αστεία που κάνουν τους ανθρώπους να θέλουν να στριμωχτούν στις θέσεις τους - ανεξάρτητα από το πόσο groovy τα μουσικά συνοδεία μπορεί είναι.
Λοιπόν απόψε όταν παρακολουθείτε Hairspray Live! , αφιερώστε λίγο χρόνο για να εκτιμήσετε τι έχει να προσφέρει το μιούζικαλ πέρα από τα κοστούμια, το μακιγιάζ και το λακ. Υπάρχουν πολλά ισχυρά μηνύματα σχετικά με τη φυλή, το φύλο και πολιτική εικόνας σώματος στην Αμερική, και μερικά από τα πιο σημαντικά επισημαίνουν τα άβολα κομμάτια που συνοδεύουν τον αγώνα του έθνους μας για ισότητα και αποδοχή. Αυτό είναι κάτι που αξίζει να χορέψεις.
Σε έναν κόσμο τόσο προβλέψιμο μισητό όσο αυτόν που ζούμε σήμερα, τα μηνύματα που υποστηρίζουν την ποικιλομορφία και την αγάπη - όσο και αν είναι άβολα - χρειάζονται και εκτιμώνται πάντα. Επίσης, ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, RELAX.
