Είχα μια συνομιλία με τον συγκάτοικο μου τις προάλλες για φαγητό, επειδή δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στον κόσμο για να μιλήσουμε. Ανέφερε ότι το μόνο ψάρι που θα ήταν ποτέ πρόθυμο να φάει είναι μαριναρισμένο, χωρίς κόκαλα, χωρίς δέρμα τιλάπια.
ο Φιλιππίνος σε μένα, που συνηθίζει να βλέπει τιλάπια μοιάζει με αυτό:
... πέθανε λίγο μέσα. Όλοι γνωρίζουν ότι το δέρμα είναι το καλύτερο μέρος.
Εάν υπάρχει ένα πράγμα που έχω παρατηρήσει από τότε που μετακόμισα στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ότι οι Αμερικανοί μπορούν να είναι τόσο άβολοι όταν πρόκειται να δοκιμάσουν «εξωτικά» (όχι πραγματικά όλα αυτά τα σπάνια ή ασυνήθιστα, απλά διαφορετικά) τρόφιμα. Συγχώρεσέ με, λοιπόν, για να κάνεις ήπια τα παιδιά σου, αλλά όταν η χώρα σου αποικίστηκε δύο φορές, αρχίζεις να αποκτάς την πολυπλοκότητα.
1. Χρησιμοποιώντας ένα κουτάλι και ένα πιρούνι για τα πάντα.
Είμαι σίγουρος ότι δεν έμαθα καν πώς να κόβω με ένα μαχαίρι βουτύρου έως ότου ήμουν 8 ή 9. Δεν είχα κάποιον να κόψει το κρέας μου ή οτιδήποτε άλλο, είναι απλώς ότι η πλευρά του κουταλιού λειτουργεί πολύ καλά. Τα κουτάλια λειτουργούν επίσης πολύ καλύτερα για να φτυαρίζουν το ρύζι στο στόμα σας, καθώς το ρύζι μπορεί να πέσει από το πιρούνι σας τόσο εύκολα.
2. Ρύζι για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό.
Δεν καταλαβαίνω πως αυτό δεν είναι κάτι γιατί τίποτα -σόλογος είναι το καλύτερο φαγητό από πονοκέφαλο ποτέ. Tapsilog , ένα πιάτο που περιέχει ρύζι σκόρδου, ένα τηγανητό αυγό και μια μαριναρισμένη κόντρα φιλέτο αλμυρού γλυκού είναι ένα από τα αγαπημένα μου φαγητά από το σπίτι και σκέφτηκα σοβαρά να αγοράσω ένα κιλό βόειο κρέας πριν από λίγες μέρες, έτσι ώστε να μπορούσα να το πάρω ξανά. Θα έτρωγα ακόμη και ρύζι με Spam, αυγά ή μπέικον το πρωί πριν από το σχολείο. Νόμιζα ότι ήταν εντελώς φυσιολογικό.
3. Ψάρια με τα κεφάλια, τα οστά, τις ουρές και το δέρμα ακόμα.
Το φιλέτο ψάρι είναι εντάξει, αλλά πάντα μου άρεσε να μαζεύω αλμυρό, τραγανό, δέρμα από τηγανητό τιλάπια ή να τρώω την κοιλιά ενός bangus (γαλακτόψαρο). Υποθέτω ότι το να ζεις σε ένα νησί στη μέση του Ειρηνικού το κάνει αυτό για σένα. Όποιος επέστρεφε στο σπίτι θα έπαιζε θαλασσινά πάνω από κοτόπουλο ή χοιρινό οποιαδήποτε μέρα της εβδομάδας, ακριβώς λόγω του πόσο ελαφρύ και γευστικό είναι.
Εν τω μεταξύ, εδώ στην Καλιφόρνια, έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους που φαινομενικά βλέποντας ένα ολόκληρο ψάρι. Είμαι σίγουρος ότι η μαμά μου φτάνει ακόμη και στο να τρώει τα μάτια. Τα ψάρια στο μαγαζί που έχουν σφαγεί και αποστενωθεί δεν έχουν γεύση τόσο φρέσκα.
4. Kamayan (ή, τρώγοντας με τα χέρια σας).
Έχουμε δηλώσει ότι τα μαχαίρια είναι περιττά, έτσι θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι και τα άλλα σκεύη είναι άχρηστα. Φιλιππινέζικο φαγητό σερβίρεται παραδοσιακά σε φύλλα μπανάνας και ο καλύτερος τρόπος για να το απολαύσετε είναι με τα χέρια σας γύρω από την οικογένεια και τους φίλους σας. Σας φέρνει πιο κοντά στην οικογένειά σας και στο φαγητό.
Θα γίνει ακατάστατο, ειδικά επειδή πιθανότατα θα φάτε κάτι που έχει υποστεί ζύμωση ή κάποιο είδος αλμυρού γαρίδας, αλλά είναι εντάξει, μπορείτε απλά να πλύνετε τα χέρια σας με καλαμάνσι αργότερα.
5. Τρώγοντας τα μη συμβατικά μέρη του ζώου.
Είναι πολύ δύσκολο (είναι αδύνατο, μην το κάνεις) να είσαι vegan όταν είσαι Φιλιππινέζος. Η χρήση όλων των μερών ενός ζώου ξεκίνησε ως αποτέλεσμα του ισπανικού αποικισμού. Οι Φιλιππινέζοι ήταν υπάλληλοι και τους δόθηκαν μόνο θραύσματα για φαγητό.
Ευτυχώς, εμείς οι Φιλιππινέζοι γνωρίζουμε πώς να βεβαιωθούμε ότι τίποτα δεν σπαταλά, και μερικά από τα πιο αγαπημένα πιάτα έχουν προκύψει λόγω της επινοητικότητας μας. Ένα δημοφιλές πιάτο είναι Κάρε -Kare, ένα στιφάδο κρέατος με αράπικα φιστίκια, φτιαγμένο με ουρά βοοειδών, πόδια χοίρου, χοιρινό κάλτσες και κρέας στιφάδο βοείου κρέατος.
Ένα άλλο είναι το αγαπημένο Σίσιγκ, ένα καταπληκτικό πιάτο κρέατος, το οποίο είναι φτιαγμένο από το πρόσωπο ενός χοίρου . Και μετά υπάρχει σάλτσα .
6. Sawsawan (βυθίζοντας σάλτσες) για τα πάντα.
Ειλικρινά δεν νομίζω ότι έχω δει ποτέ Λέχον, ένα χοιρινό πιάτο, μακριά από ένα μπουκάλι Mang Tomas, σάλτσα χοιρινού ήπατος. Ελατήρια , ή ρολά της άνοιξης, πηγαίνει με ξύδι και τσίλι, και τηγανητό κοτόπουλο με κέτσαπ μπανάνας. Ακόμα και το ρύζι βυθίζεται σε σάλτσα σόγιας μόνο και μόνο επειδή όλα έχουν καλύτερη γεύση σε κάτι αλμυρό.
7. Ανάμιξη πραγμάτων που πιθανώς δεν πρέπει να αναμιγνύονται.
Έχουμε κυριολεκτικά ένα επιδόρπιο (γεια γεια) που μεταφράζεται σε «mix-mix». Έχει, μεταξύ άλλων, παγωτό, καλαμπόκι, φασόλια και φλαν. Βάζουμε επίσης αποξηραμένα ψάρια στις πουτίγκα σοκολάτας μας.
Για πρωινό, έχουμε γλυκά κέικ ρυζιού (γαμημένος) με χοιρινό στιφάδο, καρυκεύματα με σκόρδο (αιματηρός) και τρώμε αποξηραμένα πράσινα μάνγκο με μια μαύρη, αλμυρή, ζυμωμένη πάστα γαρίδας (νέος) . Είμαστε περίεργοι; Οχι είσαι.
8. Όλα σε περίσσεια.
Σαν παιδί, θυμάμαι να γράφω «φέρνω φαγητό για salu-salo» στις σημειώσεις μου, μαζί με την εργασία μου όποτε υπήρχε κόμμα ή γιορτή που συνεχίζεται στο σχολείο. Σε αντίθεση με τους Ιάπωνες και τους Βιετναμέζους, όπου το φαγητό είναι ελαφρύ και ελαστικό, τα Φιλιππινέζικα φαγητά είναι το είδος των τροφίμων που πρέπει να προετοιμάσετε για να ξεκουμπώσετε το τζιν σας.
ο ρύζι -Ο κύκλος (πιάτο) δεν φαίνεται ποτέ να τελειώνει, και ο καθένας κάνει περισσότερο φαγητό από ό, τι θα χρειαζόταν ποτέ. Όλα είναι υπερβολικά, και αυτό δεν είναι εντελώς άσχημο που έχει πάρα πολύ αγάπη, κάθε δικαιολογία για να γιορτάσει το φαγητό και ένας λόγος για να δεις την οικογένεια και τους φίλους σου τα κάνει όλα πολύτιμα. Είμαστε όλοι πολύ απασχολημένοι με το φαγητό μωβ παγωτό και πρωινό με ρύζι σκόρδου, και δεν θα το έκανα με άλλο τρόπο.
τα starbucks εξακολουθούν να έχουν βαμβακερή καραμέλα frappuccino
