Έχω συνηθίσει τον φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού τα πρωινά, την παπάγια και τον ανανά, τον φτηνό καφέ και το δείπνο στις 8 το βράδυ. Και αντί για βατόμουρα, τάρτα Ελισάβετ σταφύλια, που έχουν το μέγεθος ενός μαρμάρου. Αλλά το να είσαι στις ΗΠΑ είναι για γιγάντια βατόμουρα. Πρόκειται για λαμπερές κόκκινες φράουλες που δεν θα χάσουν το χρώμα τους στο ψυγείο. Έχει να κάνει με το να βλέπεις διαδρόμους με 15 ποικιλίες φυτικού γάλακτος (όπως, δεν ήξερα ότι το γάλα μπιζελιού ήταν κάτι). Θα σας δείξω λοιπόν τις διαφορές ανάμεσα στο πώς μαγειρεύουν και τρώνε οι Κολομβιανοί και οι Αμερικανοί.
Η φρεσκάδα
Σίγουρα δεν έχω συνηθίσει τους επιλεκτικούς τρώγων στην Αμερική. Είμαι επιλεκτικός με την έννοια ότι μου αρέσουν τα φρέσκα και βιολογικά τρόφιμα. Αλλά το να βλέπεις ανθρώπους να παραπονιούνται επειδή οι ντομάτες δεν ήταν τέλεια στρογγυλές και αιχμηρές είναι κάπως τρελό. Αυτός είναι εν μέρει γιατί η σπατάλη τροφίμων είναι ένα τόσο σημαντικό ζήτημα στην Ατλάντα. Είμαι ερωτευμένος με αυτά τα εντυπωσιακά παιδικά καρότα που έχουν μεγαλώσει στην τελειότητα, αλλά δεν με πειράζει να δίνω λίγη αγάπη στα άσχημα καρότα όταν μαγειρεύω.
Το ίδιο το φαγητό
Ας ξεκινήσουμε με τον καφέ. Ο κολομβιανός καφές είναι πικρός και αρωματικός. Έχει ένα περίπλοκο γευστικό προφίλ. Εδώ, ο καφές είναι περισσότερο για αισθητική παρά για καύσιμο, αλλά υπάρχει καλός καφές αν τον ψάξεις. Δεν μπορείτε να κάνετε λάθος παραγγέλνοντας μαύρο καφέ από τα Starbucks ή ψητό μέτριο από μια τοπική ζυθοποιία, εάν είναι δίκαιου εμπορίου και εισάγεται από την Κολομβία ή την Κόστα Ρίκα.
Αν ψάχνετε για κολομβιανά υλικά για τις προετοιμασίες του σπιτιού σας, μεταβείτε στο City Farmer’s Market στο Northeast Plaza. Είναι μια γιορτή της λατινοαμερικανικής κουλτούρας, όπου μπορείτε να βρείτε ποικιλίες από πλατάνια, κουμ κουάτ για κούνια, μανιόκα, καλαμπόκι μεγάλου πυρήνα, αρέπας, ακόμη και Ajiaco, η τυπική κρεμώδης σούπα μας πατάτας. Αγόρασα το Ajiaco σε παγωμένη συσκευασία, που συνοδεύεται από όλα τα υλικά για να φτιάξω μια χορταστική σούπα όποτε με νοσταλγεί.
Οι τιμες
Μερικά μέρη σας δίνουν ένα μεγάλο μπαμ για τα λεφτά σας. Κάποιοι άλλοι όχι. Η πτυχή τιμής προς ποσότητα του φαγητού στην Ατλάντα είναι κάπως συγκλονιστική, ειδικά βλέποντας πόσο ακριβά είναι τα σούπερ μάρκετ σε σχέση με τα συνηθισμένα ψώνια μου στο σπίτι. Εδώ είναι η συμφωνία. Αυτήν τη στιγμή, για να αγοράσετε ένα USD, χρειάζεστε 5.000 COP. Όταν ήρθα στις πολιτείες ως παιδί, η ανταλλαγή συναλλάγματος ήταν στο 2:1. Τώρα είναι 5:1.
Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει ότι το κόστος ζωής είναι πέντε φορές υψηλότερο στις ΗΠΑ από ό,τι στη Μπογκοτά. Για παράδειγμα, ένα μέσο μεσημεριανό γεύμα στο κέντρο της πόλης στο σπίτι θα μου κόστιζε το ισοδύναμο των 4 USD κατά μέσο όρο. Ένα φανταχτερό μεσημεριανό γεύμα μπορεί να είναι 10 USD. Και τα πιο όμορφα εστιατόρια έχουν τιμές 20 USD. Ξέρω, κάνε τους υπολογισμούς σου. Αυτή η διαφορά είναι δύσκολο να τεθεί σε προοπτική
Τα συστατικά
Pop-Tarts για πρωινό ποιος; (Αυτός ήμουν σε έναν τόνο δυσπιστίας όταν πήγα για σακίδιο πριν από μερικές εβδομάδες). Η υγεία είναι μια πρόκληση όταν η προσθήκη ζάχαρης βρίσκεται στα σύννεφα. Οι μπάρες γκρανόλα έχουν έως και 15 γραμμάρια πρόσθετων σακχάρων. Και το χειρότερο; Είναι όμορφα, άψογα συσκευασμένα με τρόπο που αρέσει σε εμάς τους αφελείς καταναλωτές ως «υγιεινά». Τα συσκευασμένα τρόφιμα είναι γεμάτα με συντηρητικά και γευστικούς παράγοντες που κάπως φοβάμαι. Για μένα, η διαφορά από αυτό που βλέπω πίσω στο σπίτι είναι συγκλονιστική.
Διεθνής κουζίνα
Η Ατλάντα έχει μια εκπληκτική ποικιλία από εστιατόρια από όλο τον κόσμο. Για ινδικό φαγητό, έχω δοκιμάσει Botiwalla και NaanStop . Δοκίμασα τις γαρίδες και τα χοντροκομμένα από Food Shoppe για κρεολική κουζίνα. Desta Αιθιοπική Κουζίνα τώρα έχει δύο σημεία, ένα από αυτά ακριβώς στη γωνία από το Emory Village. Το ταϊλανδέζικο φαγητό εδώ είναι επίσης καλό, αλλά πολύ πικάντικο, και τα μέρη που έχω πάει μέχρι στιγμής δεν έχουν την καλύτερη ατμόσφαιρα.
Τα ιταλικά εστιατόρια στην Ατλάντα είναι απίστευτα. Το λέω αυτό γιατί πήγα Λευκός Ταύρος για ένα δείπνο που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Μικρή Ρέι στο Πιεμόντε έχει καλά tacos και υπέροχη ατμόσφαιρα, και Red Pepper Taqueria είναι καλύτερο για τον προϋπολογισμό σας, ίσως για ένα δροσερό μεσημεριανό γεύμα με φίλους. Δεν θα έλεγα ότι το Chipotle είναι το πιο Μεξικάνικο, αλλά λειτουργεί για τις καθημερινές. Δεν έχω δοκιμάσει ακόμη τα καλύτερα ευρήματα του Πόνσε, αλλά ξέρω ότι υπάρχουν δυνατότητες.
Εν ολίγοις, η ανακάλυψη του μείγματος των αμερικανικών ταυτοτήτων μέσω του φαγητού ήταν μια εμπειρία. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να ανακαλύψω τις προτιμήσεις μου και να επιτύχω μια ισορροπία που θα το κάνει να νιώθω σαν το σπίτι μου μακριά από το σπίτι μου. Εν τω μεταξύ, θα μας αφήσω όλους με το καθήκον να βρούμε καλά εστιατόρια της Κολομβίας!
